-
1 offendo
1.offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).I.Lit.:B.offendere caput ad fornicem,
Quint. 6, 3, 67:latus vehementer,
Cic. Clu. 62, 175:coxam,
to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720:solido,
against something solid, Hor. S. 2, 1, 78:in scopulis offendit puppis,
strikes on, Ov. P. 4, 14, 22:in redeundo offenderunt,
ran aground, Caes. B. C. 3, 8:in cornua,
Sol. 40:ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu,
Plaut. Curc. 2, 3, 2:visco,
id. Poen. 2, 37.—Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1:II.haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata,
Plaut. Ps. 1, 2, 30:paululum si cessassem, Domi non offendissem,
Ter. Eun. 4, 4, 5:si te in plateā offendero hac post umquam, periisti,
id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31:imparatum te offendam,
will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3:eundem bonorum sensum,
id. ib. 1, 9, 17:nondum perfectum templum offendere,
id. Verr. 2, 4, 28, § 64:omnia aliter ac jusserat offendit,
id. Rep. 1, 38, 59.—Trop.A.In gen., to suffer damage, receive an injury:B.quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?
Cic. Fam. 9, 2, 2:in causis,
id. de Or. 2, 74, 301:ad fortunam,
Phaedr. 4, 14, 6.—In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.:C.pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,
Cic. Clu. 36, 98:sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit,
id. Fam. 2, 18, 3:offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant,
gave offence to, id. Sest. 49, 105:se apud plebem offendisse de aerario,
id. Att. 10, 4, 8:neque in eo solum offenderat, quod,
Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.—Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin:in multis enim offendimus omnes,
Vulg. Jac. 3, 2.— Of things, to be offensive:cum nihil aliud offenderit,
Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.—To find fault with, be displeased with, take offence at any thing:D.at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis,
Caes. B. C. 2, 32:si in me aliquid offendistis,
have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.—To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success:E.apud judices offendere, opp. causam iis probare,
Cic. Clu. 23, 63:cum multi viri fortes offenderint,
id. Verr. 2, 5, 50, § 131:tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit,
i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.— Impers. pass.:sin aliquid esset offensum,
Cic. Fam. 1, 7:quoties culpā ducis esset offensum,
might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.:nullum ejusmodi casum exspectans, quo... in milibus passuum tribus offendi posset,
id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.:at si valetudo ejus offendissit,
failed, Gell. 4, 2, 10.—To shock, offend, mortify, vex, displease one:A.me exquisisse aliquid, in quo te offenderem,
Cic. Fam. 3, 8, 4:tuam existimationem,
id. ib. 3, 8, 7:neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit,
id. Balb. 26, 59:offensus nemo contumeliā,
id. Att. 6, 3, 3:ne offendam patrem,
id. ib. 6, 3, 9:ut eos splendor offendat,
id. Fam. 1, 7, 7:extinctum lumen recens offendit nares,
Lucr. 6, 791:offendere tot caligas, tot Milia clavorum,
provoke, Juv. 16, 24:polypodion offendit stomachum,
disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58:ne colorum claritas aciem oculorum offenderet,
id. 35, 10, 36, § 97.— Pass., to be displeased, feel hurt:multis rebus meus offendebatur animus,
Cic. Fam. 1, 9, 10.— With inf.:ut non offendar subripi (ista munera),
so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin. —Hence, of-fensus, a, um, P. a.Offensive, odious (cf.:B.invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium!
Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145:offensum et invisum esse alicui,
id. Sest. 58, 125.—As subst.: offensum, i, n., the offence:offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit,
Cic. Inv. 1, 49, 92.—Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered:2.offensus et alienatus animus,
Cic. Att. 1, 17, 7:aliena et offensa populi voluntas,
id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere [p. 1259] deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.— Comp.:quem cum esse offensiorem arbitrarer,
Cic. Att. 1, 5, 2:quem sibi offensiorem sciebat esse,
id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.offendo, ĭnis, f. [1. offendo], an offence, Afran. ap. Non. 146, 32 (offendo, offensio, Non.). -
2 offensum
1.offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).I.Lit.:B.offendere caput ad fornicem,
Quint. 6, 3, 67:latus vehementer,
Cic. Clu. 62, 175:coxam,
to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720:solido,
against something solid, Hor. S. 2, 1, 78:in scopulis offendit puppis,
strikes on, Ov. P. 4, 14, 22:in redeundo offenderunt,
ran aground, Caes. B. C. 3, 8:in cornua,
Sol. 40:ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu,
Plaut. Curc. 2, 3, 2:visco,
id. Poen. 2, 37.—Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1:II.haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata,
Plaut. Ps. 1, 2, 30:paululum si cessassem, Domi non offendissem,
Ter. Eun. 4, 4, 5:si te in plateā offendero hac post umquam, periisti,
id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31:imparatum te offendam,
will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3:eundem bonorum sensum,
id. ib. 1, 9, 17:nondum perfectum templum offendere,
id. Verr. 2, 4, 28, § 64:omnia aliter ac jusserat offendit,
id. Rep. 1, 38, 59.—Trop.A.In gen., to suffer damage, receive an injury:B.quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?
Cic. Fam. 9, 2, 2:in causis,
id. de Or. 2, 74, 301:ad fortunam,
Phaedr. 4, 14, 6.—In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.:C.pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,
Cic. Clu. 36, 98:sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit,
id. Fam. 2, 18, 3:offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant,
gave offence to, id. Sest. 49, 105:se apud plebem offendisse de aerario,
id. Att. 10, 4, 8:neque in eo solum offenderat, quod,
Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.—Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin:in multis enim offendimus omnes,
Vulg. Jac. 3, 2.— Of things, to be offensive:cum nihil aliud offenderit,
Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.—To find fault with, be displeased with, take offence at any thing:D.at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis,
Caes. B. C. 2, 32:si in me aliquid offendistis,
have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.—To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success:E.apud judices offendere, opp. causam iis probare,
Cic. Clu. 23, 63:cum multi viri fortes offenderint,
id. Verr. 2, 5, 50, § 131:tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit,
i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.— Impers. pass.:sin aliquid esset offensum,
Cic. Fam. 1, 7:quoties culpā ducis esset offensum,
might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.:nullum ejusmodi casum exspectans, quo... in milibus passuum tribus offendi posset,
id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.:at si valetudo ejus offendissit,
failed, Gell. 4, 2, 10.—To shock, offend, mortify, vex, displease one:A.me exquisisse aliquid, in quo te offenderem,
Cic. Fam. 3, 8, 4:tuam existimationem,
id. ib. 3, 8, 7:neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit,
id. Balb. 26, 59:offensus nemo contumeliā,
id. Att. 6, 3, 3:ne offendam patrem,
id. ib. 6, 3, 9:ut eos splendor offendat,
id. Fam. 1, 7, 7:extinctum lumen recens offendit nares,
Lucr. 6, 791:offendere tot caligas, tot Milia clavorum,
provoke, Juv. 16, 24:polypodion offendit stomachum,
disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58:ne colorum claritas aciem oculorum offenderet,
id. 35, 10, 36, § 97.— Pass., to be displeased, feel hurt:multis rebus meus offendebatur animus,
Cic. Fam. 1, 9, 10.— With inf.:ut non offendar subripi (ista munera),
so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin. —Hence, of-fensus, a, um, P. a.Offensive, odious (cf.:B.invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium!
Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145:offensum et invisum esse alicui,
id. Sest. 58, 125.—As subst.: offensum, i, n., the offence:offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit,
Cic. Inv. 1, 49, 92.—Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered:2.offensus et alienatus animus,
Cic. Att. 1, 17, 7:aliena et offensa populi voluntas,
id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere [p. 1259] deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.— Comp.:quem cum esse offensiorem arbitrarer,
Cic. Att. 1, 5, 2:quem sibi offensiorem sciebat esse,
id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.offendo, ĭnis, f. [1. offendo], an offence, Afran. ap. Non. 146, 32 (offendo, offensio, Non.). -
3 majestas
mājestas, ātis, f. [major, magnus, q. v.], greatness, grandeur, dignity, majesty.I.Lit., of the gods; also the condition of men in high station, as kings, consuls, senators, knights, etc., and, in republican states, esp. freq. of the people (class.).1.Of the gods:2.di non censent esse suae majestatis, praesignificare hominibus, quae sunt futura,
Cic. Div. 1, 38, 82 sq.:primus est deorum cultus deos credere, deinde reddere illis majestatem suam,
Sen. Ep. 95, 50:divinam majestatem asserere sibi coepit,
divine majesty, Suet. Calig. 22.—Of men:II.consulis,
Cic. Pis. 11, 24:judicum,
id. Rosc. Am. 19, 54:regia,
Caes. B. C. 3, 106:ducis,
Phaedr. 2, 5, 23:senatus,
Liv. 8, 34:patria,
the paternal authority, id. 8, 7, 3:inter nos sanctissima divitiarum majestas,
Juv. 1, 113.— The sovereign power, sovereignty of the Roman people:majestatem populi Romani defendere,
Cic. Phil. 3, 5, 13:per majestatem populi Romani subvenite misero mihi,
Sall. J. 14, 25: ad tantam magnitudinem Romana majestas cunctorum numinum favore pervenit, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 6: majestatem minuere or laedere, to injure or offend against the majesty, sovereignty of the people:majestatem minuere est de dignitate, aut amplitudine, aut potestate populi, aut eorum, quibus populus potestatem dedit, aliquid derogare,
Cic. Inv. 2, 17, 53; Tac. A. 1, 72:populi Romani majestatem laedere,
Sen. Contr. 4, 25, 13; Amm. 16, 8, 4; 19, 12, 1; 21, 12, 19 al.: crimen majestatis, high-treason; an offence against the majesty, sovereignty of the people:et crimen majestatis, quod imperii nostri gloriae, rerumque gestarum monumenta evertere atque asportare ausus est,
Cic. Verr. 2, 4, 41, § 88:legionem sollicitare, res est, quae lege majestatis tenetur,
against treason, id. Clu. 35, 97:condemnatus majestatis,
id. ib.:laesae majestatis accusari,
Sen. Contr. 4, 25:majestatis causā damnatus,
Dig. 48, 24, 1:majestatis judicium,
ib. 2, 20:Lege Julia majestatis tenetur is, cujus ope, consilio adversus imperatorem vel rem publicam arma mota sunt, exercitusve ejus in insidias deductus est,
Paul. Sent. 5, 29, 1.—As a title of honor of the Roman emperors, majesty, Phaedr. 2, 5, 23; Symm. Ep. 19, 16 et saep.—Transf., in gen., honor, dignity, excellence, [p. 1102] splendor:majestas et pudor matronarum,
Liv. 34, 2:rex apum nullum habeat aculeum, majestate solā armatus,
Plin. 11, 17, 17, § 52: boum, i. e. fine condition, appearance, Varr R. R. 2, 5:ipsa dierum Festorum herboso colitur si quando theatro,
Juv. 3, 173:templorum,
id. 11, 111:Tyria majestas,
the splendor of Tyrian purple, Claud. Laud. Stil. 1, 79:quanta illi fuit gravitas! quanta in oratione majestas!
Cic. Lael. 25, 96:loci, i. e. Jovis templi,
Liv. 1, 53. -
4 minuō
minuō uī, ūtus, ere [3 MAN-], to make small, lessen, diminish, divide into small pieces: Mullum in singula pulmenta, H.: ligna, chop into small pieces, O.: minuendo corpus alebat, by feeding on it, O.— To diminish, ebb: minuente aestu, at ebbtide, Cs.—Fig., to lessen, diminish, lower, reduce, weaken, abate, restrict. Ut aliqua pars laboris minuatur mihi, T.: meum consilium, change, T.: neque cupido Iugurthae minuebatur, S.: (rem familiarem), H.: gloriam Pompei: auctoritatem, Cs.: minuunt ea corporis artūs, grow less, diminish in size, O.: proelio uno et volnere suo minutus, discouraged, L.: controversias, settle, Cs.: minuenda est haec opinio, to be refuted: magistratum, restrict, L.: censuram, limit, L.: maiestatem populi R. per vim, offend against: religionem, N.: ne quid de dignitate generum minuatur.* * *minuere, minui, minutus Vlessen, reduce, diminish, impair, abate -
5 minuo
mĭnŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. and n. [Sanscr. mi, lessen, change; Gr. minuô, minuthô; cf.: meiôn = minor; Germ. minder, vermindern].I.Act., to make smaller, to lessen, diminish; lit. and trop.A.Lit. (rare and mostly poet.):B.ramaliaque arida tecto Detulit, et minuit,
broke in pieces, Ov. M. 8, 645:ligna,
to chop into small pieces, id. F. 2, 647:portarum objectus,
to dash in pieces, Stat. Th. 10, 526:dentes in limine,
id. ib. 10, 47:sanguinem,
to let blood, Veg. Vet. 1, 16, 2;in the same signif., simply minuere,
id. ib. 1, 22, 1.—Trop., to lessen, diminish, lower, reduce, weaken, abate, restrict (very freq. and class.):II.imperium matris,
Plaut. As. 3, 1, 6:sumptus civitatum,
Cic. Fam. 3, 8, 2:(rem familiarem),
Hor. S. 2, 3, 177:gradum,
Quint. 2, 3, 7:gloriam alicujus,
Cic. Fl. 12, 28:molestias vitae,
id. Fin. 1, 16, 51:cupiditates,
id. ib.:invidiam,
id. Agr. 1, 5, 14:opem,
Caes. B. G. 5, 33:auctoritatem,
id. B. C. 3, 43:minuuntur corporis artus,
grow less, diminish in size, Ov. M. 7, 317:minuuntur corpora siccis,
Plin. 11, 54, 118, § 283:consul alter proelio uno et vulnere suo minutus,
discouraged, Liv. 21, 52, 2 (al. deminutus):suspicionem profectionis,
Cic. Att. 10, 16, 4:controversias,
to settle, put an end to, Caes. B. G. 5, 26:minuenda est haec opinio,
to be refuted, Cic. Off. 1, 22, 72:magistratum, censuram,
to restrict the power of, to limit, Liv. 4, 24:majestatem populi Romani per vim,
to violate, offend against, Cic. Phil. 1, 9, 21:matris imperium,
Plaut. As. 3, 1, 6:religionem,
Nep. Ages. 4, 8:nec tu ea causa minueris Haec quae facis, ne is mutet suam sententiam,
Ter. And. 2, 3, 19:consilium,
to alter, change, id. Hec. 4, 3, 10:condemnationem,
to commute, Gai. Inst. 3, 224; 4, 57.—Neutr., to diminish, grow less:A.minuente aestu,
at the ebbing of the tide, Caes. B. G. 3, 12, 1:minuente lunā,
waning, Pall. 3, 24; Sedul. 1, 243; cf.:crescentis minuentisque sideris species,
Plin. 37, 10, 67, § 181.—Hence, mĭnūtus, a, um, P. a. (diminished; hence), little, small, minute (class.).Lit.: pueri minuti (opp. majores), Varr. ap. Non. 141, 18: id [p. 1148] omnes magni minutique, Plaut. Cist. 2, 1, 45.—Of things:B.litterae,
Plaut. Bacch. 4, 9, 68:minuta ac brevia folia,
Plin. 12, 24, 53, § 111:ossa,
Lucr. 1, 835:opuscula,
Cic. Ac. 2, 38, 120:itinera,
Suet. Aug. 82:aere minuto qualiacumque somnia vendere,
Juv. 6, 546:facies minutae,
miniature portraits, id. 14, 291.— Comp.:minutior ac mage pollens,
Lucr. 4, 318.— Sup.:minutissimis ictibus excarnificatus,
Suet. Vit. 17:res,
little things, trifles, Cic. Clu. 64, 180:res minutissimae et contemptibiles,
Aug. Conf. 10, 35, 4:aves,
Col. 8, 5, 10.—Trop., petty, paltry, insignificant.1.Of persons:2.alii minuti et angusti,
Cic. Fin. 1, 18, 61:philosophi,
id. Div. 1, 30, 62:imperatores,
id. Brut. 73, 256:plebes,
Phaedr. 4, 6, 13.—Of things: canto carmina versibus minutis, Poët. ap. Plin. Ep. 4, 27, 4:(α).genus orationis,
Cic. de Or. 2, 38, 159:minuti est animi voluptas ultio,
Juv. 13, 189.— Hence, subst.: mĭnūtum, i, n., the smallest piece of money, a mite, farthing:novissimum reddere,
Vulg. Luc. 12, 59; cf.:aes minutum,
id. ib. 21, 2.— Plur.The little (opp. longa), Calp. Ecl. 5, 7.—(β).Minutes, points, very small parts, Amm. 20, 3, 2; Gram. Vet. p. 374, 11.—(γ).Comp.:1. A.illa minutiora,
those less important matters, Aur. Vict. Epit. 48, 18.—Hence, adv., in two forms.Lit.:B.sal minute tritus,
Col. 6, 17, 7:minutissime commolere,
id. 12, 28, 1:historia minutissime scripta,
in an extremely small hand, Sen. Ep. 95, 2.—Trop.(α). (β).Minutely, closely, accurately:2.minutius et scrupulosius scrutantur omnia,
Quint. 5, 14, 28.—mĭnūtim, into small pieces, finely, minutely (ante-class. and post-Aug.):B.concidere,
Cato, R. R. 123:scoria minutim fracta,
Plin. 34, 18, 51, § 171; Gell. 17, 8, 2.—With short steps, trippingly:equus ambulans,
Veg. Vet. 1, 56, 39:deambulare,
id. ib. 2, 53, 3. -
6 minutum
mĭnŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. and n. [Sanscr. mi, lessen, change; Gr. minuô, minuthô; cf.: meiôn = minor; Germ. minder, vermindern].I.Act., to make smaller, to lessen, diminish; lit. and trop.A.Lit. (rare and mostly poet.):B.ramaliaque arida tecto Detulit, et minuit,
broke in pieces, Ov. M. 8, 645:ligna,
to chop into small pieces, id. F. 2, 647:portarum objectus,
to dash in pieces, Stat. Th. 10, 526:dentes in limine,
id. ib. 10, 47:sanguinem,
to let blood, Veg. Vet. 1, 16, 2;in the same signif., simply minuere,
id. ib. 1, 22, 1.—Trop., to lessen, diminish, lower, reduce, weaken, abate, restrict (very freq. and class.):II.imperium matris,
Plaut. As. 3, 1, 6:sumptus civitatum,
Cic. Fam. 3, 8, 2:(rem familiarem),
Hor. S. 2, 3, 177:gradum,
Quint. 2, 3, 7:gloriam alicujus,
Cic. Fl. 12, 28:molestias vitae,
id. Fin. 1, 16, 51:cupiditates,
id. ib.:invidiam,
id. Agr. 1, 5, 14:opem,
Caes. B. G. 5, 33:auctoritatem,
id. B. C. 3, 43:minuuntur corporis artus,
grow less, diminish in size, Ov. M. 7, 317:minuuntur corpora siccis,
Plin. 11, 54, 118, § 283:consul alter proelio uno et vulnere suo minutus,
discouraged, Liv. 21, 52, 2 (al. deminutus):suspicionem profectionis,
Cic. Att. 10, 16, 4:controversias,
to settle, put an end to, Caes. B. G. 5, 26:minuenda est haec opinio,
to be refuted, Cic. Off. 1, 22, 72:magistratum, censuram,
to restrict the power of, to limit, Liv. 4, 24:majestatem populi Romani per vim,
to violate, offend against, Cic. Phil. 1, 9, 21:matris imperium,
Plaut. As. 3, 1, 6:religionem,
Nep. Ages. 4, 8:nec tu ea causa minueris Haec quae facis, ne is mutet suam sententiam,
Ter. And. 2, 3, 19:consilium,
to alter, change, id. Hec. 4, 3, 10:condemnationem,
to commute, Gai. Inst. 3, 224; 4, 57.—Neutr., to diminish, grow less:A.minuente aestu,
at the ebbing of the tide, Caes. B. G. 3, 12, 1:minuente lunā,
waning, Pall. 3, 24; Sedul. 1, 243; cf.:crescentis minuentisque sideris species,
Plin. 37, 10, 67, § 181.—Hence, mĭnūtus, a, um, P. a. (diminished; hence), little, small, minute (class.).Lit.: pueri minuti (opp. majores), Varr. ap. Non. 141, 18: id [p. 1148] omnes magni minutique, Plaut. Cist. 2, 1, 45.—Of things:B.litterae,
Plaut. Bacch. 4, 9, 68:minuta ac brevia folia,
Plin. 12, 24, 53, § 111:ossa,
Lucr. 1, 835:opuscula,
Cic. Ac. 2, 38, 120:itinera,
Suet. Aug. 82:aere minuto qualiacumque somnia vendere,
Juv. 6, 546:facies minutae,
miniature portraits, id. 14, 291.— Comp.:minutior ac mage pollens,
Lucr. 4, 318.— Sup.:minutissimis ictibus excarnificatus,
Suet. Vit. 17:res,
little things, trifles, Cic. Clu. 64, 180:res minutissimae et contemptibiles,
Aug. Conf. 10, 35, 4:aves,
Col. 8, 5, 10.—Trop., petty, paltry, insignificant.1.Of persons:2.alii minuti et angusti,
Cic. Fin. 1, 18, 61:philosophi,
id. Div. 1, 30, 62:imperatores,
id. Brut. 73, 256:plebes,
Phaedr. 4, 6, 13.—Of things: canto carmina versibus minutis, Poët. ap. Plin. Ep. 4, 27, 4:(α).genus orationis,
Cic. de Or. 2, 38, 159:minuti est animi voluptas ultio,
Juv. 13, 189.— Hence, subst.: mĭnūtum, i, n., the smallest piece of money, a mite, farthing:novissimum reddere,
Vulg. Luc. 12, 59; cf.:aes minutum,
id. ib. 21, 2.— Plur.The little (opp. longa), Calp. Ecl. 5, 7.—(β).Minutes, points, very small parts, Amm. 20, 3, 2; Gram. Vet. p. 374, 11.—(γ).Comp.:1. A.illa minutiora,
those less important matters, Aur. Vict. Epit. 48, 18.—Hence, adv., in two forms.Lit.:B.sal minute tritus,
Col. 6, 17, 7:minutissime commolere,
id. 12, 28, 1:historia minutissime scripta,
in an extremely small hand, Sen. Ep. 95, 2.—Trop.(α). (β).Minutely, closely, accurately:2.minutius et scrupulosius scrutantur omnia,
Quint. 5, 14, 28.—mĭnūtim, into small pieces, finely, minutely (ante-class. and post-Aug.):B.concidere,
Cato, R. R. 123:scoria minutim fracta,
Plin. 34, 18, 51, § 171; Gell. 17, 8, 2.—With short steps, trippingly:equus ambulans,
Veg. Vet. 1, 56, 39:deambulare,
id. ib. 2, 53, 3. -
7 offendō
offendō fendī, fēnsus, ere [ob+fendo], to hit, thrust, strike, dash against: latus vehementer: caput, L.: offenso pede, having stumbled, O.: in scopulis offendit puppis, strikes on, O.: in redeundo, run aground, Cs.: solido, bite a stone, H.—To hit upon, light upon, come upon, meet with, find, catch: te hic, Enn. ap. C.: imparatum te, come upon you unawares: nondum perfectum templum: omnia aliter ac iusserat offendit.—Fig., to suffer damage, receive an injury: qui in tantis tenebris nihil offendat: in causis.—To stumble, blunder, make a mistake, commit a fault, offend, be offensive: sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit: apud honestos homines, give offence to: neque in eo solum offenderat, quod, etc., N.—To find fault, be displeased, take offence: si in me aliquid offendistis.—To fail, miscarry, be defeated, suffer misfortune, be unfortunate: apud iudices, lose his cause: primo accessu ad Africam, i. e. met with disaster, L.: si aliquid esset offensum: quo (casu) in milibus passuum tribus offendi posset, a disaster might occur, Cs.—To trespass upon, shock, offend, vex, displease, repel, disgust: Divitiaci animum, Cs.: tuas aurīs: neminem umquam non re, non verbo offendit: hi sermones tuam existimationem non offendunt, injure: si non offenderet unum Quemque limae labor, H.: offendere tot caligas, tot Milia clavorum, provoke, Iu.: multis rebus meus offendebatur animus, was hurt: fidis offendi medicis, H.: ut non offendar subripi (ista munera), am not offended at the loss of, Ph.* * *offendere, offendi, offensus Voffend, hurt (feelings) -
8 in-currō
in-currō currī and cucurrī, cursūrus, ere, to run into, run upon, rush at, make an attack: Conixi incurrunt hastis, V.: amens in columnas: in hostīs, S.: in Macedoniam, invade, L.: in me, run against: armentis incurrere fortibus, O.: levi armaturae hostium, L.: Mauris, S.: Romano (i. e. Romanis), H.—To extend to, border on: agri, qui in publicum Campanum incurrebant.—Fig., to run against, fall into, incur, meet: in maximam fraudem, fall into: in difficultatem: non solum in oculos, sed etiam in voculas malevolorum.—To run against, strike against, offend, stumble: qui in tantis tenebris nusquam incurrat?: in eum.—To befall, happen, occur to: casus, qui in sapientem potest incurrere: in ipsos etesias. -
9 incurro
in-curro, curri and cŭcurri (incurri, Cic. Or. 67, 224; Liv. 1, 37, 3; 9, 21, 3; Curt. 4, 5, 19; Sen. Q. N. 5, 13, 1 saep.:I.incucurri,
Liv. 27, 18, 19; Sen. Ep. 96, 1 al.), cursum, ĕre, v. n. and a. [in-curro], to run into or towards, run upon, fall in with, to rush at, assail, attack (class.).Lit.(α).With in:(β).incurristi amens in columnas,
Cic. Or. 67, 224:in domum,
id. Off. 3, 17, 68; cf.fig.: mihi videtur praetorius candidatus in consularem quasi desultorius in quadrigarum curriculum incurrere,
to run into, id. Mur. 27, 57:in aliquem,
id. Planc. 7, 17:in hostem,
Flor. 1, 9, 7.—With dat.:(γ).armentis incurrere fortibus,
Ov. M. 7, 546:proeliantibus Romanis,
to rush upon, Tac. A. 2, 16:levi armaturae hostium,
Liv. 22, 17, 6:peditum signa cornibus incurrerunt,
id. 28, 15, 3:Mauris,
Sall. J. 101, 8.—With a simple acc.:2.atque eos a tergo incurrerunt, Sall. Fragm. ap. Rufin. de Schem. Lex.: tota vi novissimos,
to attack, Tac. A. 1, 51.—Milit., to make an inroad or irruption, to invade:B.in Macedoniam,
Liv. 36, 25, 7:in agrum suum,
id. 29, 5, 6:in provincias,
Flor. 3, 4, 1.—Transf., to border on:II.agri, qui in publicum Campanum incurrebant,
Cic. Agr. 2, 30, 82.—Trop.A.In gen.:2.in oculos incurrentes,
meeting the sight, Cic. Att. 12, 21, 5:id quod oculis incurrit,
Sen. Ben. 1, 5:non solum in oculos, sed etiam in voculas malevolorum,
Cic. Fam. 2, 16, 2: ordinem sequens in memoriam notam et aequalem necessario incurro, I am led to, etc., id. Brut. 69, 244: in maximam fraudem, to fall into, id. [p. 931] Off. 3, 13, 55:quaestus in odia hominum,
id. ib. 1, 42, 150:in magnam aliquam difficultatem,
id. Fam. 4, 2, 4:labor in varias reprehensiones,
id. Fin. 1, 1:in morbos, in damna, in dedecora,
id. ib. 14, 47:in alterum genus injustitiae,
id. Off. 1, 9, 29:in memoriam notam et aequalem,
id. Brut. 69, 244:in memoriam communium miseriarum,
id. ib. 71, 251. —With acc. (post-class.), to incur:B.crimen loquacitatis,
Lact. 2, 7 fin.; cf. pass.:incursus angor,
Sid. Ep. 8, 9. —Esp.1.To run against, strike against, offend:2.si jactor in turba, accuso... eum qui in me incurrit atque incidit,
Cic. Planc. 7, 17:ut in eum non invasisse, sed incurrisse videamur,
id. Sest. 6, 14.— Absol.:quis est tam lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?
Cic. Fam. 9, 2, 2. — With acc.:venantium agmen,
Sulp. Sev. Dial. 2, 9, 6.—To commit a fault (only postclass.):3.nihil vitii mulier incurrit,
Dig. 24, 1, 13:aliquid,
Lampr. Alex. Sev. 12.—To rush upon, assault carnally:4.si nihil est, servis incurritur,
Juv. 6, 331:sororem,
App. M. 10, p. 250, 6.—Of events, to befall, happen, occur to:casus, qui in sapientem potest incurrere,
Cic. Tusc. 5, 10, 29:in ipsos etesias,
id. Fam. 15, 11, 2: tua lêpsis in quem diem incurrit, nescio, id. Att. 7, 7, 3:natalis plebeiis incurrens Circensibus,
Suet. Tib. 26:disputatio, in quam non aliquis locus incurrat,
Cic. Top. 21, 79. -
10 offensio
I.Lit.:B.pedis offensio,
Cic. Div. 2, 40, 84; in plur.:offensiones pedum,
Plin. 2, 7, 5, § 24: dentium, Lact. Opif. Dei, 10, 13. — Absol.:offensione sonitūs,
Vitr. 9, 8, 3.—Transf., that against which one stumbles, a stumbling-block:II.ut nihil offensionis haberet,
Cic. Univ. 6, 15.—Trop.A.An offence given to any one;B.hence,
disfavor, aversion, disgust, dislike, hatred, discredit, bad reputation, Cic. Div. in Caecil. 3, 9; id. Verr. 2, 5, 69, § 178 (for which:existimatio offensa nostri ordinis,
id. ib. 2, 2, 47, §117): sapiens praetor offensionem vitat aequalitate decernendi,
id. Mur. 20, 41:suscipere invidiam atque offensionem apud aliquem,
id. Verr. 2, 2, 55, § 137:in odium offensionemque populi Romani inruere,
id. ib. 1, 12, 35:cadere,
id. N. D. 1, 30, 85:offensionem excipere,
id. Inv. 1, 21, 30:subire,
Plin. 35, 4, 7, § 23:adferre,
Cic. Att. 1, 17, 1:offensiones accendere,
Tac. A. 2, 57:hoc apud alios offensionem habet,
displeases them, Plin. 19, 1, 2, § 9. —An offence which one receives; displeasure, vexation:2.habere ad res certas vitiosam offensionem atque fastidium,
Cic. Tusc. 4, 10, 23: mihi majori offensioni sunt quam delectationi possessiunculae meae, give me more vexation than pleasure, id. Att. 13, 23, 3.—A complaint, indisposition; an accident, misfortune, mishap, failure:C.corporum offensiones,
Cic. Tusc. 4, 14, 31:graves solent offensiones esse ex gravibus morbis, si qua culpa commissa est,
id. Fam. 16, 10, 1:habet enim nihil quod in offensione deperdat,
i.e. if he loses his cause, id. Div. in Caecil. 22, 71:offensiones belli,
misfortunes, defeats, id. Imp. Pomp. 10, 28:offensionum et repulsarum ignominia,
i.e. refusals, id. Off. 1, 21, 71.—That which causes one to offend or sin, a stumbling-block (eccl. Lat.):unusquisque offensiones oculorum suorum abiciat,
Vulg. Ezech. 20, 7:nemini dantes ullam offensionem,
id. 2 Cor. 6, 3:lapis offensionis,
id. 1 Pet. 2, 8 al. -
11 perstringo
perstringere, perstrinxi, perstrictus Vgraze, graze against; make tight all over; offend, make unfavorable mention
См. также в других словарях:
offend against the law — index violate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
To offend against — Offend Of*fend , v. i. 1. To transgress the moral or divine law; to commit a crime; to stumble; to sin. [1913 Webster] Whosoever shall keep the whole law, and yet offend in one point, he is guilty of all. James ii. 10. [1913 Webster] If it be a… … The Collaborative International Dictionary of English
offend against — sin, transgress; violate (the law) … English contemporary dictionary
Offend — Of*fend , v. i. 1. To transgress the moral or divine law; to commit a crime; to stumble; to sin. [1913 Webster] Whosoever shall keep the whole law, and yet offend in one point, he is guilty of all. James ii. 10. [1913 Webster] If it be a sin to… … The Collaborative International Dictionary of English
offend — of|fend [əˈfend] v [Date: 1300 1400; : Old French; Origin: offendre, from Latin offendere to strike against, offend ] 1.) [I and T] to make someone angry or upset by doing or saying something that they think is rude, unkind etc ▪ His remarks… … Dictionary of contemporary English
offend — verb Etymology: Middle English, from Anglo French offendre, from Latin offendere to strike against, offend, from ob against + fendere to strike more at ob , defend Date: 14th century intransitive verb 1. a. to transgress the moral or divine law ; … New Collegiate Dictionary
offend — [[t]əfe̱nd[/t]] offends, offending, offended 1) VERB If you offend someone, you say or do something rude which upsets or embarrasses them. [V n] He apologizes for his comments and says he had no intention of offending the community... [V n] The… … English dictionary
offend */ — UK [əˈfend] / US verb Word forms offend : present tense I/you/we/they offend he/she/it offends present participle offending past tense offended past participle offended 1) [transitive] to make someone upset and angry by doing or saying something… … English dictionary
offend — of|fend [ ə fend ] verb * 1. ) transitive to make someone upset and angry by doing or saying something: They avoided saying anything that might offend their audience. The chairman did not seem offended by the criticism. 2. ) intransitive to… … Usage of the words and phrases in modern English
Offend — Of*fend, v. t. [imp. & p. p. {Offended}; p. pr. & vb. n. {Offending}.] [OF. offendre, L. offendere, offensum; ob (see {Ob }) + fendere (in comp.) to thrust, dash. See {Defend}.] 1. To strike against; to attack; to assail. [Obs.] Sir P. Sidney.… … The Collaborative International Dictionary of English
offend — [ə fend′] vi. [ME offenden < OFr offendre < L offendere, to strike against < ob (see OB ) + fendere, to hit, strike: see DEFEND] 1. to break a law, religious commandment, etc.; commit a sin or crime 2. to create resentment, anger, or… … English World dictionary